Stadion RTS Widzew Łódź

Dla fanów piłki nożnej, w Łodzi jest stadion drużyny piłkarskiej RTS Widzew Łódź.

Widzew to wspaniałe tradycje, wielcy piłkarze, wspaniałe oprawy na meczach, znakomity doping kibiców. Kameralny, tylko piłkarski stadion, wiele Fan Clubów także poza granicami kraju. A przede wszystkim to mnóstwo wspomnień, emocji wiele trwałych znajomości z ludźmi z różnych części kraju. To pewien styl życia, którego gdy już ktoś posmakuję to nie sposób go porzucić.

Plan Stadionu

Razem Tworzymy Siłę !
http://widzew.pl/

Lecznica Pod koniem

To jest lecznica dla zwierząt, pierwsza w Polsce! Pod Koniem! - obecnie obiekt zabytkowy

Lecznica dla zwierząt i kuźnia - Obiekt zabytkowy
Lecznica dla zwierząt i kuźnia
Rozpoczęcie budowy     1897
Ukończenie budowy       1899
Lecznica "Pod koniem" znajduje się przy ulicy Kopernika 22 w Łodzi.
Założona ona została w 1891 roku przez Hugo Warrikoffa oraz Alberta Kwaśniewskiego, ale już na początku XX wieku działał przy niej także pierwszy szpital dla zwierząt, zaopatrzony (od 1902 roku) w najnowocześniejszy w Polsce sprzęt do podnoszenia i transportowania rannych koni, które do tej pory były uśmiercane w przypadku choroby lub złamania nogi.
W okresie między wojennym lecznicę prowadziły kolejne pokolenia założycieli, jednak w czasie drugiej wojny światowej, gdy Polakom nie wolno było prowadzić żadnych firm - Kwaśniewski zrezygnował z pracy i od tamtego czasu właścicielem budynku jest potomek Warrikoffa. W czasie wojny praca w lecznicy była dla wielu Polaków jedyną szansą na uniknięcie wysiedleń.
Po 1945 lecznica została upaństwowiona.
W budynku w dalszym ciągu mieści się lecznica dla zwierząt
Budynek powstawał w dwóch etapach: pierwsza, parterowa część powstała w 1894 roku, a kilka lat później dobudowano drugą, z charakterystyczną wieżą. Na parterze znajdowały się biura oraz laboratorium a także kuźnia w której podkuwano konie (działająca do 1948 roku). W podwórzu zaś znajdowały się stajnie i boksy dla koni.
Na szczycie budynku znajduje się metalowy koń naturalnej wielkości. Wspomniany jest on przez Juliana Tuwima w Kwiatach Polskich.
W 1955 prośbę Tuwima wykonał Tadeusz Chróścielewski, który złożył wniosek o uznanie konia za zabytek.
Koń praktycznie nieprzerwanie znajduje się na dachu budynku lecznicy. W latach 90. XX wieku został zdjęty w celu wykonania renowacji i w 1996 powrócił na swoje miejsce.

Kamienica Piotrkowska 99

Neogotycką kamienicę wzniósł architekt Gustaw Landau-Gutenteger w 1897 r. Elewacja ma układ niesymetryczny - w fasadzie dominującej roli nie odgrywa oś bramy, lecz skrajny, wielki, północny szczyt, wzbogacony trójkondygnacyjnym wykuszem. W oprawie okien zastosowano dwa typy ostrołuków popularnych w późnym średniowieczu - kotarowy i tzw. ośli grzbiet. Nie zabrakło też "gotyckich" detali w postaci giermków trzymających heraldyczną tarczę i skrzydlatych monstrów rodem z paryskiej katedry Notre Dame.
Elewacja budynku jest neogotycka. Okna drugiej i czwartej kondygnacji zamknięte są "oślimi grzbietami" a trzeciej kondygnacji "tudorem". Asymetryczna kompozycja kamienicy jest charakterystyczna dla budynków przełomu IX i XX wieku. Pod gzymsem dachu mansardowego biegnie fryz arkadowy.

Na bocznej osi budynku znajduje się wykusz zakończony półkopułą z wieżyczką. Na parterze przeznaczonym na sklepy dominują duże witryny.

Willa Reinholda Richtera

Willa zbudowana została według projektu Ignacego Stebelskiego w latach 1903-1904. Zaprojektowana została na wzorach niemiecko-angielskich dla Reinholda Richtera

 W parku znajduje się druga willa, która należała do Reinhnolda Richtera.

Została wybudowana w latach 1903-1904 według projektu Ignacego Stebelskiego.

Nieregularny budynek w stylu nawiązującym do manieryzmu wzbogacono licznymi elementami neorenesansowymi.

 Na uwagę zasługuje zarówno architektura bryły jak i wystrój wnętrza m.in. hol o secesyjnej dekoracji, sień wyłożona różowo - czerwonym marmurem, liczne płaskorzeźby gipsowe oraz malowidła.

Fabryka Ludwika Geyera

Piotrkowska 295/299 - Fabryka Ludwika Geyera mieściła się w kompleksie przemysłowym naprzeciw Dworku Ludwika Geyera i jego parku oraz dużej Białej Fabryki. 
Imperium Ludwika Geyera czasy rozkwitu i świetności przeżywały w pierwszej połowie XIX wieku. 

Cerkiew Archikatedralna

Z 1884 roku, mieści się przy ul. Kilińskiego 56 w Łodzi.
Pomysł na budowę cerkwi powstał po nieudanym zamachu na życie cara Aleksandra II 2 kwietnia 1879 roku. Komitet budowy cerkwi zawiązał się 6 kwietnia, w jego skład wchodzili najwięksi łódzcy fabrykanci: Karol Scheibler, Izrael Poznański, Ludwik Meyer i Juliusz Heinzel.
Hilary Majewski udał się do Sankt Petersburga aby zobaczyć tamtejszą architekturę. Na początku 1880 roku zatwierdzono projekt. Uroczystość wmurowania kamienia węgielnego odbyła się 8 maja 1884, a 11 czerwca świątynia została poświęcona.
Jest on zbudowany w stylu rosyjsko-bizantyjskim na planie ośmiokąta z pięcioma absydami. Od strony zachodniej znajduje się przysadzista wieża zakończona dachem i pięcioma wieżyczkami, od środka polichromowana i zdobiona bogatą sztukaterią.
W detalach widać wiele elementów z bizantyjskiego przepychu: pilastry, ornamenty, kapitele.
W cerkwi umieszczono witrażowe okna.
Ikonostas posiada troje drzwi i jest rzeźbiony w drewnie dębowym
.

Willa Herbsta

Willa Herbsta - Rezydencja "Ksieży Młyn" w 1976 roku Muzeum Sztuki przejęło od Zarządu Miasta Łodzi rezydencję należącą niegdyś do rodziny Herbstów.
Przeznaczono ją na muzeum wnętrz fabrykanckich.
Ekspozycja, prezentująca wnętrza typowego domu zamożnego łódzkiego przemysłowca przełomu XIX i XX w., powstała głównie w oparciu o zbiory własne Działu Rzemiosła Artystycznego oraz - w zakresie malarstwa i rzeźby - innych działów Muzeum.
Rezydencja to zespół obiektów, otoczony ogrodem, obejmujący obok mieszkalnej willi, także salę balową, ogród zimowy i budynki gospodarcze. W okresie powojennym rezydencja została znacjonalizowana i podzielona między wielu zmieniających się użytkowników. Skutkiem niewłaściwego użytkowania obiektu była daleko posunięta dewastacja.
Gdy Muzeum przejęło rezydencję, wszystkie zabudowania wymagały kapitalnego remontu. Konieczne było również odbudowanie ogrodu zimowego i odtworzenie ogrodzenia.
Architektura zewnętrzna willi zachowała się w stosunkowo niezłym stanie - należało uzupełnić tynki i elementy sztukatorskie. Natomiast wnętrza wymagały gruntownej konserwacji. Przed rozpoczęciem badań remontowych przeprowadzono badania odkrywkowe na obecność polichromii. Następnie usunięte zostały wprowadzone wtórnie ściany działowe. Równocześnie przystąpiono do zabezpieczenia stropów zarówno parteru, jak i piętra. Niezbędna była natychmiastowa wymiana belek stropowych. Całkowitego odtworzenia wymagała malatura na ścianach klatki schodowej, zachowana w szczątkowym stanie. Zrekonstruowane zostały posadzki taflowe. Z pierwotnego wystroju zachowała się większość boazerii, piece kaflowe, a także żyrandol w salonie lustrzanym. Najwięcej zmian wprowadzono w architekturze powozowni. Prace konserwatorskie polegały na usunięciu wszelkich przeróbek, m.in. przywrócone zostały pierwotne formy otworów okiennych i drzwiowych, a także zrekonstruowane brakujące fragmenty wystroju elewacji.
W 1990 roku Rezydencja została uhonorowana medalem "Europa Nostra 1990" przyznawanym przez Międzynarodową Federację Towarzystw Odnowy Europejskiego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego za ratowanie i waloryzację zabytków architektury.